De onderstroom de staat van sociaal Nederland
Afl. 15: Rick de Wit, founder en directeur van de Stichting en vof Meneer Rick
Tekst: Hans Matheeuwsen | Foto: Ruud Balk
Ik ben Meneer Rick; Rick de Wit. Ik woon samen met Jorge Alves Lino. Wij zijn getrouwd. Hij is zakelijk directeur-bestuurder bij Meneer Rick. Wij zijn acht jaar geleden gestart als Naschoolse Activiteit in een achterstandswijk. We zagen dat daar behoefte aan was. In het begin gaven we vooral kookles, daar kwam op een gegeven moment techniek bij. Er volgde een tweede school. Toen zijn we met studenten gaan werken en is Meneer Rick in Eindhoven gaan groeien. Nu vangen we elke week 1.750 kinderen op, verdeeld over honderd activiteiten. We hebben twintig mensen in dienst; verdeeld over zestien fte. Gemiddeld lopen 25 studenten drie dagen in de week stage bij ons.
Drie jaar geleden is de stichting in het leven geroepen. Daar vallen alle sociale opdrachten aan ons onder. We zagen dat er best wat kinderen en organisaties ook onze hulp wilden maar dat dit niet paste binnen de uitgangspunten en statuten van de stichting. Daarvoor hebben Jorge en ik een vof opgericht. Jorge heeft in het begin vooral vanaf de zijlijn en aan de achterkant gewerkt, want hij had nog een baan bij Fontys als lector. Uiteindelijk is hij vorig jaar ook tot het bedrijf toegetreden, naast zijn baan als financieel directeur-bestuurder bij E-moves. De vof bestaat anderhalf jaar, we groeien hard momenteel.
Eind 2015 begon ik als conciërge op basisschool Fellenoord in Hemelrijken.
Eind 2015 begon ik als conciërge op basisschool Fellenoord in Hemelrijken. Ik wilde eigenlijk het onderwijs in, maar dat lukte niet. Ik vond het werk leuk maar op een gegeven moment ook een beetje saai worden. Yvonne van Mierlo-Arts was directeur van de school en vroeg of ik niet de naschoolse opvang wilde organiseren. Zij was betrokken bij ‘Kansen voor kinderen’, naschoolse opvang voor kinderen in Woensel-West. Zij gaf míj een kans. Er was alleen geen budget. Toen hebben wij een flessen-inzamelingsactie gehouden. De flessen leverden we in bij de Albert Heijn in de Kruisstraat. De opbrengst was ons startkapitaal: tweehonderd euro. Acht jaar later is Meneer Rick uitgegroeid tot een leuke maatschappelijke organisatie die ongelofelijk veel materialen heeft, waarbij veel mensen zijn betrokken die veel willen betekenen voor alle kinderen in Eindhoven.
In het begin richtten wij ons vooral op kinderen in achterstandswijken. Inclusiviteit vinden wij belangrijk. Als je je alleen maar richt op kinderen die het niet zo breed hebben, dan stop je ze in een bubbel. Dat willen we niet. Wij willen dat alle kinderen elkaar ontmoeten, zoals dit ook gebeurt in de samenleving. Dit is onze kracht tijdens de kindervakantieweken. Dat zijn twaalf weken per jaar en daar komen kinderen van expats, maar ook uit achterstandswijken. Wij zijn nu actief op achttien scholen waar wij een naschools opvangprogramma draaien. Verdeeld over de stad. Daarnaast zijn we de kindervakantieweken begonnen omdat wij iets leuks willen doen met de kinderen in hun vakanties en ze laten kennismaken met uitdagende activiteiten.
Hiervoor krijgen wij subsidie van de gemeente Eindhoven. De overige kosten worden vooral betaald door het bedrijfsleven, goede doelen en andere organisaties. Ook de provincie draagt een klein gedeelte bij. De scholen betalen voor ons opvangprogramma. Ook hier ondersteunen Eindhovense bedrijven ons financieel. Daarnaast krijgen we geld uit fondsen. In het naschoolse programma is ongeveer veertig procent kinderen uit een gezin dat leeft op de armoedegrens en de rest is een mix. Zij zijn de klasgenootjes dus mogen zij natuurlijk gewoon meedoen. Scholen krijgen subsidie en vanuit die subsidie betalen zij ons. De ouderbijdrage is drie euro. Dat kost een naschoolse activiteit als de school niet de kosten draagt voor de kinderen. Daarvoor kunnen ouders hun kind anderhalf uur bij ons achterlaten. De kinderen krijgen ranja, bij kookles te eten, dus gewoon anderhalf uur opvang. Ik weet niet of je weet wat buitenschoolse opvang kost? Gemiddeld elf euro per uur met een minimale afname van drie uur.
De kindervakantieweken is wat meer gelijk verdeeld, 25 procent is kinderen van expats, 25 procent modaal, 25 procent minima en dan hebben we nog 25 procent afkomstig van pleegzorg, vluchtelingen zoals de Oekraïense kinderen etcetera. Met de kindervakantieweken betalen ouders 37,50 euro voor drie dagen inclusief eten en drinken. Als ouders dat niet kunnen betalen, kunnen ze een beroep op de Stichting Leergeld, dus geld kan nooit een reden zijn om niet mee te doen. Aan de kindervakantieweken doen zo’n gemiddeld 150 kinderen per week mee.3
‘We doen eigenlijk vanalles: dans, muziek, cultuur, kookles en sportles’
Er is grote behoefte aan opvang. Eindhoven telt 64 basisscholen. Daarvan bedienen wij er vijftien, we kunnen dus nog verder groeien. Het moet voor ons wel behapbaar blijven, we willen geen kinderen teleurstellen en we willen onze kwaliteit behouden. De gemeente wil diverse pilots opstarten. Daar zitten wij bovenop. Wij zouden het fantastisch vinden om de lesdag van alle kinderen in Eindhoven te verrijken met ons programma. We doen eigenlijk vanalles: dans, muziek, cultuur, kookles en sportles. Wij doen geen activteiten met lezen, schrijven, rekenen en bijscholing. Wij vinden vooral het sociale aspect belangrijk. Maar als wij kookles geven, zit daar ook rekenwerk en taal in. Voor een kind is het veel leuker om op die manier dingen uit te vinden en te leren dan via de stof die ze in schooltijd krijgen. Wij willen echt iets betekenen voor de kinderen, maar ook voor hun ouders én de scholen. Dat we samen kijken naar de behoeften en hoe we ze verder kunnen helpen. Vandaar onze slogan: ‘Voor, door en met elkaar!’
Daarom zijn wij ook lid geworden van ‘Brainport voor elkaar’. Brainport voor elkaar is voor iedereen die een steentje kan bijdragen. We kunnen met elkaar de kennis vergroten, waardoor iedereen kan groeien. Een mooi voorbeeld is het antwoord op de vraag wat wij kunnen betekenen voor ASML? Wij organiseren kindervakantieweken, daar komen best wat ASML-kinderen en daardoor kunnen hun ouders blijven werken. Op die manier proberen we het mes aan twee kanten te laten snijden. Wat mooi is: de expat-kinderen mixen met de Nederlandse kinderen. De expat-kinderen krijgen Nederlands op school, dus de basis voor contact is aanwezig. Ik denk dat ongeveer tachtig procent van onze mensen Engels spreekt, maar kinderen communiceren onderling volop op hun eigen manier.
Wat ik zie in de stad: mensen die willen meedoen, krijgen daartoe ook de kans. Niet alle mensen kunnen mee, daar moet je tijd, energie én geld in blijven steken. Ik vind Brainport een hartstikke mooie regio, fantastisch, zorg voor elkaar. Maar dan wel degenen helpen die niet mee kunnen maar wel mee willen. Als samenleving moeten we meer naar elkaar omkijken, voor elkaar zorgen maar daar ook de verantwoordelijkheid voor nemen én dragen.
Ik zeg: rustig, je kunt huilen wat je wilt maar je maakt eerst je werktafel schoon en daarna krijg je pannenkoeken.
Het is vooral ook een mentaliteitskwestie. Als ik vroeger niet wilde, kon ik een schop onder mijn kont krijgen. Wij proberen kinderen te leren dat ze verantwoordelijk zijn voor hun eigen gedrag en leefomgeving. Een mooi voorbeeld: een kind wilde graag pannenkoeken eten. Ik zei: dat is goed maar je maakt eerst je werktafel schoon. Waarop het kind zegt: nee daar heb ik geen zin in, en begint te huilen. Ik zeg: rustig, je kunt huilen wat je wilt maar je maakt eerst je werktafel schoon en daarna krijg je pannenkoeken. Daar is voor mij dan geen discussie over mogelijk. Kinderen zijn dat niet altijd meer gewend. Ze stellen vooral heel veel eisen, ook aan elkaar, omdat ze bang zijn niet mee te kunnen doen en om iets te missen. Dat wordt in de hand gewerkt door de sociale omgeving, waaronder sociale media. We moeten terug naar de basis: dat je als mens je verantwoordelijkheid neemt, ook als kind, afspraken nakomt en kunt worden aangesproken op de afspraken. Dat er consequenties aan verbonden kunnen zijn: geen pannenkoeken als je je werktafel niet opruimt. En niet flauw zijn. Als een kind valt en huilt, durf te zeggen: ‘Het valt mee, kom, opstaan en weer verder’.
Dit klinkt allemaal heel stevig, maar ik ben ook heel lief, hoor. Kinderen mogen veel. Tijdens de kindervakantieweken hebben wij weinig regels. De enige regel is dat je niet van het terrein afgaat, haha. Nee, ik maak van mijn hart geen moordkuil. Ik vertel dit overal, ben niet bang voor de reacties. Ik weet dat het links en rechts wordt gewaardeerd.”
Meneer Rick verzorgt naschoolse activiteiten voor basisschool leerlingen. Met het zicht op de ontwikkeling van kinderen op het gebied van bewegen, kennis, cultuur, muziek en sociale contacten zijn er verschillende activiteiten samengesteld. De kinderen leren met elkaar, van elkaar en groeien samen. Geïnteresseerden in de activiteiten van de stichting kunnen contact opnemen via info@meneerrick.nl. Partner worden? Kijk voor meer info op www.meneerrick.nl