Veulen Ecke Lenny
Haar bijnaam is Ecke Lenny: „Omdat ik vaak de corners neem waaruit wordt gescoord.” Lenny van Grotel (16) uit Ommel schopt het nu al ver bij de ‘veulens’ van Borussia Mönchengladbach. Ze geeft haar eerste grote interview; aan FRITS.
Tekst: Marie-José Dekkers | Foto’s: Eddie Mol
Decor is Borussia-Park, waar rond het thuisstadion – capaciteit: ruim 54.000 toeschouwers – van Die Fohlen (de veulens) een groot sport- en evenementenpark is aangelegd, compleet met medisch centrum en hotel. Lenny: „Indrukwekkend park, alles in BMG-zwart, -wit en -groen. In 2022 werd ik hier medisch getest, vereiste voor de Bundesliga. Toen alles in orde was, mocht ik volle bak hele wedstrijden spelen. Vanuit hier vertrekken we naar de wedstrijden. Zijn die ver weg, dan gaan we een dag eerder en overnachten we, om op de wedstrijddag goed uitgerust te zijn. Wordt allemaal door de club geregeld.”
‘Mam, ik heb mail van Borussia!’
Vanwege het hoge voetbalniveau en de ligging – drie kwartier rijden van Brabant-Zuidoost – is BMG behoorlijk in trek bij ambitieuze voetbalvrouwen. De Nederlandse BMG-scout Hub Salden maakt daar graag gebruik van. De Veghelnaar, jarenlang trainer bij KNVB Zuid II, merkte Lenny op tijdens een training bij FC Eindhoven en nodigde haar uit voor een aantal proeftrainingen.
Lenny speelde zich daar in de kijker: „’Mam, ik heb mail van Borussia!’ Wat staat erin? ‘Dat weet ik niet, ik durf ’m niet te openen!’”, lacht moeder Lydian. Nu zet Lenny grote stappen. Afgelopen seizoen speelde ze Bundesliga MO17 en dit seizoen bij de BMG-vrouwen 2, terwijl ze dankzij haar goede prestaties al meerdere keren met de BMG-vrouwen 1 trainde, aldus trotse mam: „Lenny maakte in de voorbereiding meerdere lekkere doelpunten, gaf puike assists én in een trainingspartij was er weer die perfect gegeven Ecke”. Ook in de competitie weet ze het doel goed te vinden.
Tussen neus en lippen door deed ze afgelopen schooljaar ook gewoon 5 VWO op het Peelland College in Deurne – ze stapte tijdens de lockdown online over van de Havo: „En in juni slaagde ik voor het Delf B1-examen Frans op het Augustinianum.”
Vroeger maakte mama turnvlechtjes in mijn haar, nu is het voor haar plannen, kilometervreten en bananen aanslepen
Ze heeft er de drive en discipline voor in huis, en dat was jaren geleden al zichtbaar, beaamt moeder Lydian – „Vroeger maakte mama turnvlechtjes in mijn haar, nu is het voor haar plannen, kilometervreten en bananen aanslepen” – „Ja, we houden heel wat ballen in de lucht. Ze zit bij het ontbijt al voetbal te kijken en er is altijd een bal in de buurt. Haar grote droom is profvoetballer worden, net als haar voorbeeld en held Kevin de Bruyne bij Manchester City. Ze legt de lat hoog maar weet goed wat ze wil en wat ze kan. BMG wil haar heel graag houden.”
Lydian is blij dat de club de meiden goed verzorgt en alles strak regelt: „Voordat ze er begon, hadden wij er een goed gesprek. Vorig jaar was ze nog maar vijftien jaar, er kwam veel bij kijken en haar dan al loslaten…”
De combinatie met school verloopt soepeltjes, vindt Lenny: „Het Peelland College heeft een topsportcoördinator. Meneer Smulders helpt mij en de docenten werken zo goed mee.” Dit schooljaar doet ze eindexamen VWO: „Ik wil iets gaan studeren en doen richting gezondheid en sport en denk er nu aan om fysiotherapie te gaan studeren. Maar ik wil eerst een tussenjaar nemen om me helemaal op voetbal te focussen.”
Ze is al jaren sterk, nieuwsgierig, altijd aan het bewegen en op zoek naar een uitdaging. „Als peutertje klom ik al tot boven in het klimrek, om vandaar op de trampoline ernaast te springen. Op de lagere school deed ik aan turnen, zat in de wedstrijdselectie en was elke dag op en na school op straat aan het voetballen met jongens uit de klas. Daar was ik altijd bij, one of the guys, ze wilden me altijd in hun team hebben. Toen het bij een finale in een schoolvoetbaltoernooi – we werden elk jaar eerste én tweede met de twee teams uit onze klas – op penalty’s aankwam, nam ik er dus ook gewoon eentje.
Samen met een voetbalmaatje zat ik in de Leerlingenraad op de basisschool. We mochten het voorstel voor een pannaveld op het schoolplein mee uitvoeren. Pas op mijn elfde ging ik echt ‘op voetbal’, bij Olympia Boys in het dorp. Na drie uur turntraining op zaterdagochtend haastte ik me dan om nog een helft mee te kunnen spelen.”
Al na één seizoen verkaste Lenny naar SJVV, waar ze bij de jongens in de selectieteams JO13-1 – ook als aanvoerder – en JO15-1 meedeed. En toen kwam corona: „De laatste wedstrijd wonnen we met 7-1. Ik scoorde vijf keer – liep gewoon weg – en gaf twee assists. Hoorde ik achteraf: ‘Je mag gerust juichen als je zo’n wereldgoal maakt!’ Ik kuurde me uit en bleef fit door thuis en bij de PSV Soccer School te trainen. Ik heb de coniferenhaag in de achtertuin aan gort geschoten.” Maar ook die periode bood kansen. Ze ging twee seizoenen geleden aan de slag bij FC Eindhoven – daartoe aangespoord op de PSV Soccer School – en stapte over op het meidenvoetbal: „Als veertienjarige bij de MO17-1, in de vierde divisie, het hoogste niveau in Nederland voor MO17. Voor wat extra uitdaging trainde ik ook nog met de jongens mee.”
Sneller, feller en fysieker
Haar investeringen beginnen zich al zichtbaar uit te betalen. Ze staat op haar plek als aanvaller op de 10 of in de spits, en kan ook prima uit de voeten links of rechts voorin. Ze had afgelopen seizoen ook al twee keer een basisplaats bij de BMG-vrouwen 2 en speelde beide keren de hele wedstrijd.
Lenny heeft al fans die kilometers reizen om haar te zien spelen. De jongens van haar oude cluppie volgen haar allemaal op Insta. Een selfie met en handtekening voor een verlegen jongetje gaan moeiteloos.
„MO17 op het hoogste niveau in Duitsland is echt veel sneller, feller en fysieker dan in Nederland. Het tempo ligt hoger, het niveau ook. Daardoor ben ik beter gaan presteren. Ik ben Borussia Mönchengladbach erg dankbaar, ook voor de kansen die ik al heb gekregen om me bij de vrouwen te laten zien en me verder te ontwikkelen. Samen met Jonas, de hoofdtrainer van BMG-vrouwen 1 heb ik mijn leerdoelen en plan voor de toekomst besproken. Mijn doel is natuurlijk vrouwen 1, die net naar de tweede Bundesliga zijn gepromoveerd. Ik voel me hier goed, ben op mijn plek en hoop me lekker verder te kunnen ontwikkelen en stappen te kunnen maken.”
Lenny telt haar zegeningen: ‘Ik vind het supervet dat ik al deze kansen krijg’
Lenny telt haar zegeningen: „Ik vind het supervet dat ik al deze kansen krijg. De plekken waar ik kom, wat ik allemaal meemaak; heel leuk. Bij elke club – ook weer bij BMG – heb ik fijne trainers en teamgenoten getroffen die me motiveerden het beste uit mezelf en het team te halen en me verder te ontwikkelen. Ook als mens en mentaal.
Ik heb nog steeds fijn contact met Tyler (Schochenmaier, gestopt als trainer FC Eindhoven Vrouwen – red.) die me motiveerde en steunde toen BMG me scoutte. Hard werken is mijn ding, daar geniet ik van. Voetbal is mijn liefde. Daar doe en laat ik alles voor, om het beste uit mezelf te halen: voeding, rust, ontspanning, krachtprogramma, ook tijdens de zomervakantie. Ik leer elke dag, elke training en elke wedstrijd bij.
Mijn doel is profvoetballer worden, Champions League te spelen en te winnen. Ik zeg vaak feestjes af en iedereen begrijpt dat. Natuurlijk vind ik het ook fijn om wat leuks met vriendinnen of met pap, mam en mijn zusje te doen, maar we plannen dat samen wél om trainingen en wedstrijden heen. Ik probéér als ik vrij ben ook bij papa te gaan kijken. Ons pap voetbalt bij de veteranen, bij ons in het dorp. Een tijdje terug trok hij voor de grap hun wedstrijdshirt met ‘mijn’ rugnummer 9 aan. En scoorde…” Dit seizoen zou hij dan rugnummer 17 moeten pakken.
Hallo, Leeuwinnen?
Er is één dingetje – waardoor ze zich echter niet uit het veld laat slaan: „Helaas ben ik nooit gezien bij de KNVB-selectietrainingen, die trouwens lang stillagen vanwege corona. Toen ze weer opstartten – ik speelde inmiddels bij FC Eindhoven – was Tyler verbaasd dat ik niet voor de MO15-trainingen uitgenodigd werd. Wel erg jammer, ik had mezelf er graag een keer laten zien. Maar het is niet anders. Ik heb dat losgelaten en gelukkig vind ik mijn weg wel. Ik blijf gewoon mijn ding doen.” Dus, ehm, Oranje-Leeuwinnen: zoeken jullie nog een nieuwe Daniëlle (of Miedema of Brugts)?
