Ruud Mansveld groeide groot met ‘zijn’ elektrotechnische bedrijf
Mansveld Techniek is een typisch Eindhovens familiebedrijf waar met Luuk nu de derde generatie aan het roer staat. Ruud Mansveld gaf de leiding een jaar geleden over aan zijn zoon. Zelf trad hij in 1987 in de voetsporen van zijn vader Toon. Ruud groeide groot met het elektrotechnische bedrijf, dat zwierf door de stad en uiteindelijk landde in de Achtse Barrier. Ruud: ,,Ik denk dat de kern van ondernemen verandering is. Dat is de enige constante in een bedrijf, zeg ik altijd.” Deel 2 in de serie over familiebedrijf Mansveld als exponent van het Brainport-succes.
Tekst: Hans Matheeuwsen | Foto’s: Charlotte Verhagen/DCI Media
De meest tot de verbeelding sprekende datum in de historie van Mansveld Techniek is 17 november. Allereerst 17 november 1987, toen Ruud zijn vader Toon opvolgde, die relatief jong, op 55-jarige leeftijd, terugtrad. Ruud en zijn zoon Luuk kozen 17 november 2023 uit om de dagelijkse leiding opnieuw, formeel over te dragen. ,,Voor ons is 17 november een belangrijke, symbolische datum. Rond die tijd in 1987 zijn we als bedrijf ook naar Eindhoven Airport verhuisd. We wilden naar de Beemdstraat maar van de gemeente moest eerst Eindhoven Airport worden ontwikkeld. We waren het tweede bedrijf daar.”
Mansveld groeide hard. Mede vanwege de ‘tentoonstellingsafdeling’ was er veel ruimte nodig voor opslag van alle audiovisuele apparatuur. Mansveld Expotech is nog steeds verbonden aan het bedrijf, alweer meer dan vijftig jaar. De jaren zestig waren zo’n beetje de doorbraak voor Toon Mansveld als installateur, die notabene voor kerstmis in 1962 uit onvrede ontslag nam bij zijn toenmalige werkgever en besloot voor zichzelf te beginnen. Een familietrekje, aldus Ruud. ,,Hij voelde zich oneerlijk behandeld. De allergie voor onrechtvaardigheid zit wel zo’n beetje in onze genen. Het gevoel voor rechtvaardigheid is nog steeds een belangrijke drijfveer in ons zakelijke leven.”
Toon startte in Stratum maar het jonge gezin, Ruud was één jaar, verhuisde al snel naar de ……straat waarin hij een winkel met lampen en witgoed vestigde. Hier ontwikkelde Toon zich als installateur, want ja, alles moest ook aangesloten worden. Dat werd langzaam maar zeker zijn corebusiness. Toon stopte met de winkel. Het gezin verhuisde vervolgens naar de 1e Lieve de Keylaan in Woensel. De schuur achter de woning richtte hij in als bedrijfsruimte: magazijn én kantoor. Hier groeide de installateur ook alweer gauw uit zijn jasje, waarna het bedrijf achtereenvolgens verkaste naar de Visserstraat, de Raedeckerstraat en de Dillenburgstraat. ,,Ons pa bouwde het op van eenmanszaak tot de 75 man die we in dienst hadden toen we naar Eindhoven Airport verhuisden.”
Kopje onder
Toen was Ruud al actief binnen het bedrijf. Hij studeerde technische bedrijfskunde en had interesse voor marketing. Vanaf september 1984 doorliep hij de administratie, de automatisering, de tentoonstellingsafdeling om drie jaar later al algemeen directeur te worden. Werd hij in het diepe gegooid, een ander kenmerk van de Mansvelds, want zoon Luuk beschouwt dat ook zo, maar hij heeft er geen last van. Ruud had dat ook niet. ,,Dat is al vlug het verhaal, maar ja, wat is in het diepe gegooid? Ja, maar er was iemand met een haak, mijn vader, die mij opving maar me ook af en toe onder water duwde. Dan ging ik kopje onder, maar kwam altijd weer boven drijven. Dan word je tot het uiterste getest. Dat vinden mensen het meest moeilijk.”
Verandering is een woord dat herhaaldelijk terugkeert in het levensverhaal van Ruud. Verandering liep als een rode draad door zijn carrière als ondernemer. Het is het kenmerk van ondernemen en groei, verklaart hij, zowel als bedrijf maar ook als personeel. De techniek ontwikkelt zich in razend tempo, de eisen worden steeds hoger, ook van klanten. ,,Je doet geen tien jaar hetzelfde. Ik denk dat de kern van ondernemen verandering is. Dat is de enige constante in een bedrijf, zeg ik altijd. Je moet verandering omarmen, en juist versnellen. Maar dat is niet voor alle werknemers logisch en gemakkelijk. Zeker als je al tientallen jaren samen optrekt, is er soms weinig begrip voor je keuzes als leidinggevende. In veel organisaties zijn er weinig mensen die hier actief aan meewerken. Je mag al blij zijn als ze niet actief tegenwerken. Het is allemaal heel menselijk. Ik vind het altijd knap als leiders van bedrijven op een heel leuke, gezellige en goede manier vorm kunnen geven aan verandering.”
Ketendenken
De grootste uitdaging op het pad van Ruud was de crisis begin jaren negentig, toen Philips zuchtte onder Centurion en DAF failliet ging. Duizenden Eindhovenaren kwamen op straat te staan. De steil stijgende groeicurve van Mansveld vlakte af en een forse daling van omzet dreigde. De verandering vertaalde zich voor ondernemers in de regio in stilstand of achteruitgang. Ruud had profijt van zijn netwerk. Overal waar Mansveld zich vestigde was hij lid van de ondernemersvereniging of maakte hij zelfs deel uit van het bestuur. Zijn maatschappelijke betrokkenheid, collegialiteit en verantwoordelijkheidsbesef voor wat we tegenwoordig het ecosysteem noemen, stimuleerden een actieve deelname aan het scheppen van ontwikkelingsvoorwaarden voor ondernemers.
Of het nou op industrieterrein De Hurk was, of in Veldhoven. Samenwerking met collega’s, denk aan gezamenlijke inkoop, en integere, langere termijn klantencontact waren middelen bij uitstek, betoogt Ruud, om de (landelijke) concurrentie van grote, beursgenoteerde bedrijven voor te blijven. Het hielp ook dat een groot deel van de regionale economie dreef, en nog drijft, op familiebedrijven. Sterker nog, de combinatie van deze factoren staat mede aan de basis van het ontstaan van Brainport en het succes daarvan, aldus Ruud: ,,Wij hebben altijd samenwerking gezocht binnen wat ze nu ketendenken noemen. Dat is in 35 jaar heel zorgvuldig opgebouwd in de regio en we zijn er trots op dat we dit al zolang volhouden.”
Als ondernemer bedrijf jetopsport, het is veel uren maken, energie erin stoppen
Eigen kracht
Maar met elke jongere generatie aan het roer wordt het steeds lastiger om dat in stand te houden want zij voelen minder (lots)verbondenheid omdat het historische besef, dat zijn generatie heeft, ontbreekt, constateert Ruud ,,Vijfentwintig jaar geleden nog werd in de regio een beetje lacherig gedaan over het mkb-bedrijf. We werden niet serieus genomen, ook niet door onszelf overigens, een soort onterecht Calimero-gedrag. Maar je moet van eigen kracht uitgaan. De samenwerking tussen Brabantse familiebedrijven is een soort stille kracht. Dat geldt voor samenwerking tussen leveranciers maar ook met klanten. Daardoor zijn veel bedrijven groot geworden. We groeien met elkaar mee, en dat geldt echt niet alleen voor ASML. Brainport is natuurlijk niet van de een op de andere dag groot gegroeid.
Ik heb hier altijd voor open gestaan”, vervolgt Ruud. ,,Mijn rol als leidinggevende was ook niet om van binnen naar buiten te kijken, of om interne processen te verbeteren. Ik was vooral met onze klanten bezig, dus ik keek meer van buiten naar binnen. De relatie is belangrijk, én het oplossen van problemen want als klanten massaal door de achterdeur weer vertrekken is dat een gevaar voor je continuïteit als bedrijf. Ik probeerde op een positieve manier onze grenzen te verleggen, en ja, daar heb je een bepaald soort organisatie voor nodig, die dingen voor elkaar krijgt. Dat is een ontdekkingstocht als ondernemer. We kunnen gemakkelijk inkakken maar in het land der blinden is éénoog koning dus we hebben de laatste jaren keihard aan ons kwaliteitsniveau gewerkt. Ik was daarin tamelijk proactief, voor mij waren niet de maandcijfers van de boekhouder leading bij beleidsbesluiten. Wij pakten gewoon aan, dan is het altijd goed. Als ondernemer bedrijf je topsport, het is veel uren maken, energie erin stoppen, en als dat niet meer kan volgens de eisen die je aan jezelf en de organisatie stelt, tja, dan kan het moment komen dat je aan de keukentafel vraagt: ‘Luuk, is dit iets voor jou?”