„Een chardonneeke voor Juultje. Hier Juul, die krijg je van Jos.” Het zonnetje schijnt volop, deze donderdagmiddag. Het terras van De Rozenknop in Gestel zit vol of komt vol, want op veel tafels staan bordjes met daarop de tekst ‘Gereserveerd’: zo hebben de stamgasten straks zeker plek. Binnen aan de bar hangen ze ook met de benen buiten. Kastelein Niek van de Klundert kent ze allemaal bij naam en weet ook dat Jos zijn derde – en dus laatste – borreltje van vandaag drinkt. De Perzische kleedjes liggen mooi gedrapeerd op de houten tafeltjes en de kerstverlichting schittert fraai tussen de bladeren van de plantjes die erop staan.
Tekst: Karin van Berkel | Foto’s: René Manders/DCI Media
Zojuist was er in de bovenzaal een boekpresentatie en de gasten drommen nog even samen om met een drankje wat na te praten. Twee tachtigplussers zitten tevreden op hun mobieltje en op de achtergrond klinkt aangename ‘old school’ blues. Niek heeft wel even tijd voor een praatje: „Hier aan de tap is het toch nooit stil.”
’t Rozenknopje, De Rozenknop of gewoon de Knop is de huiskamer van Gestel, één van de fijnste cafés in Eindhoven met in de bovenzaal ook nog eens één van de mooiste podia van de regio. Dat vinden tenminste de vele vaste gasten, die hier ieder hun eigen plek hebben gevonden. In het illustere dranklokaal vind je veel vrolijkheid, kun je je sores kwijt, maar vrolijken amateurpsychologen je graag op, zodat je altijd weer blijmoedig op huis aan kan. De authentieke kroeg biedt naast bier dus ook bemoediging en is – heel fijn – zeven dagen in de week open.
Niek (43) nam in 2016 de buurtkroeg over van de toenmalige cafébaas. Enig lef kan hem niet ontzegd worden: „Dat was in de tijd dat er nog maar een paar vastgeroeste barhangers in het zieltogende café zaten en soms zelfs helemaal niemand.”
De gepassioneerd muzikant, die overigens werd opgeleid tot bouwkundige, zorgde ervoor dat aan de teloorgang van het café een einde kwam. Mensen met lenige geesten, talentvolle troubadours, spitsvondige studenten, en de vederlichte én veerkrachtige persoonlijkheden vonden hun weg (weer) naar De Rozenknop; de kroeg van zo’n 300 stamgasten die in 2026 haar 150-jarig jubileum hoopt te vieren.
Miljoenen biertjes vlogen er intussen over de toog en zolang iedereen zich kan herinneren staat het beeldbepalende pand met zijn markante voorgevel al uniek te wezen op de hoek van de Gestelsestraat met de Hoogstraat. Het café huist in een van de oudste etablissementen van Eindhoven, een gemeentelijk monument waar niet alleen de (stam)gasten, maar ook veel verenigingen een ‘thuis’ hebben gevonden.
Niek: „Vrijwel elke avond is hier iets te doen. De tafel onder de trap is op zaterdag en maandag al bijna veertig jaar gereserveerd voor de kaartclub, Rockbrassband De Dommelaers repeteert hier en elke woensdagavond is het terras onder de luifel de thuishaven van 25 dorstige fietsers van wielerclub ONYVA. We organiseren concertjes, comedy-en debatavonden, maar ook feesten en partijen. We bieden geregeld een veilige omgeving aan mensen die ‘anders’ zijn en op zaterdagochtend worden hier smartlappen gezongen, waarna een schilderworkshop volgt of een poëzievoordracht. Het mooie is dat de mensen die hier komen soms niet weten dat er, naast de hunne, ook nog andere werelden bestaan.”
We bieden geregeld een veilige omgeving aan mensen die ‘anders’ zijn
Als tiener wilde Niek al een eigen muziekcafé: „Ik kom uit Eersel en liever dan in een discotheek rond te hangen, zat ik aan de bar in mijn stamcafeetje. Op mijn veertiende hielp ik in een feestzaal en wat later ging ik echt de muziek in. Ik was helemaal weg van Jerry Lee Lewis, deed contacten op in zijn wereldje en behoorde soms tot zijn entourage. Af en toe speelde ik mee en soms trad ik op met een eigen bandje. Toen muzikant Ad van Meurs mij vroeg of ik in de bovenzaal van De Rozenknop wekelijks concerten wilde organiseren en ik die ruimte op de verdieping voor de eerste keer zag, was ik direct óm. Wat een parel vond ik die plek.”
Vanaf 2012 organiseerde Niek elke woensdag Americanamuziekavonden waarop live gespeeld werd. Zo trok hij veel nieuw volk de drempel over en legde hij, en passant, het fundament voor mooie successen. „We hebben hier lokale bluesbandjes gehad die slecht Engels zongen, maar ook hele groten zoals Charley Crockett.” Na een paar jaar kon Niek eigenaar van ‘zijn’ kroeg worden en dat gebeurde ook.
Sinds 2019 runt hij De Rozenknop min of meer samen met Farid, zijn partner: „Farid is verantwoordelijk voor de social media en, samen met onze keukenbrigade, voor de keuken. Ook regelt hij de internationale kant van de zaak en onderhoudt hij de contacten met expats. Ik richt me vooral op de bruincafékant en de muziek.”
„Ons team weet dat het café een belangrijke ankerplaats is voor de gasten, een plek waar ze gezien worden en verbinding hebben. Er komen hier bijvoorbeeld zeven Jossen, de één drinkt Corenwijn, de ander wil altijd ijs in zijn glas en de derde eet nooit het koffiekoekje dat we toch altijd op zijn schoteltje leggen. Dat onthouden wij. En dat onthouden zij. Hier roept niemand ‘ober’, want iedereen kent onze namen. Nieuwe bezoekers horen dat ook en onthouden dat.”
Hier roept niemand ‘ober’, want iedereen kent onze namen
Jelle, Paula, Farid, Robbert, Timo, Kelly, Iris en Niek zijn de vaste krachten. Niek werkt niet met oproepkrachten of met studenten die wat willen bijverdienen: „Bij ons team staat de passie voor de horeca en dan met name die voor de Rozenknop altijd voorop.”
Vroeger was de buurt rondom ’t Rozenknopje een dorpse woonwijk; inmiddels is er veel bijgebouwd aan appartementen die geen balkon of terras hebben. Ook zijn er meer restaurants gekomen en is het buitenleven dynamischer geworden. Niek: „De Hoogstraat en het centrum ontwikkelen zich in rap tempo en voor je het weet hebben we hier in de buurt duizenden nieuwe bewoners. De stad groeit steeds meer naar ons toe. Ik hoop dat dit in de toekomst ook wat betekent voor de openingstijden van het terras, waar nu zo’n zeventig mensen kunnen zitten.”
En lachend voegt hij daar aan toe: „Koud zullen onze gasten het niet snel krijgen, want op donderdagmiddag komt hier altijd een clubje dat voor ons terrasdekentjes aan het breien is.”
Niek moet weer aan de gang. Vanavond treedt Jack Botts op en hij nog wat regelen. Hij zwaait en bedankt voor ons gesprek: „Houdoe hé, en tot snel.”
