We hebben het weer voor elkaar, hoor. Terwijl we ons een bakfiets vol zorgen maken over de jeugd van tegenwoordig – die op elektrische steps door het leven zoeft en kapotte spullen sneller vervangt dan je “circulair” kunt zeggen – vergeten we een cruciaal detail: wij hebben ze zo gemaakt.
Het lijkt een soort cyclus: sterke generaties baren zwakke generaties. Grootouders die oorlogen overleefden, leerden hun kinderen te ploeteren voor elke kruimel. En de kinderen van die kinderen, wij dus, groeiden op met een fiets zonder versnellingen en konden soms een middag lang doelloos rondfietsen op zoek naar je vrienden. Wij moesten sparen, werken en, jawel, repareren. Een lekke band plakte je zelf, en als de Walkman
of Nintendo stukging, greep je een schroevendraaier in plaats van de creditcard van
je ouders.
En toch, toen wij aan de beurt waren om opvoeders te worden, ging het mis. Misschien wisten we nog te goed hoe taai het leven vroeger was en hoe het soms kon schuren. En wilden we onze eigen kinderen dat besparen. Geen armoede, geen geploeter. Alleen kansen, comfort en vooral liefde. Want wij, de generatie van cassettebandjes en zelfgebouwde hutten, moesten ineens lief zijn. We vulden de koelkast met biologisch verantwoord eten, bestelden de PlayStation 5 in pre-order en regelden een leenscooter als het er maar enige schijn van had dat onze kroost eventueel zou moeten lopen. Tablet stuk, of gewoon een beetje traag? Kom maar schatje, papa en mama bestellen wel een nieuwe. Want repareren? Ain’t nobody got time for that.
Het resultaat is een generatie die opgroeit in een wereld waar alles direct beschikbaar is. Waar werken een keuze is en sparen een vage herinnering uit grootmoeders tijd. Deze jeugd denkt niet na over de waarde van spullen, omdat ze alles kunnen vervangen. “Wat is nou precies het probleem?”, hoor ik je al denken. Nou, dat probleem zijn wij. We zeuren dat ze verwend zijn, dat ze niet weten hoe het is om écht iets te verdienen. Maar het is ónze drang naar comfort, onze overcompensatie voor een iets zwaardere jeugd, die ze heeft gemaakt tot wie ze zijn.
De plottwist? Het gaat zich herhalen. Want als deze generatie straks zelf kinderen krijgt, zullen ze iets nieuws verzinnen om nóg liever en comfortabeler te zijn. Elektrische drone scooters met een ingebouwde 4XD gameconsoles, misschien?
Misschien wordt het tijd dat we stoppen met zeuren en de cirkel doorbreken. Leer je kind hoe je een band plakt. Koop een tweedehands fiets in plaats van een fatbike. Liefde geven is belangrijk, maar er is niks mis met een beetje tough love. Opvoeden bestaat nog, maar bestaan er nog goede opvoeders? Zorg voor wrijving. Zorg voor glans.
