Voetbalmuseum Fanatic
Jos Lenssen is een sprankelend luisterboek, dat de roerloze items die in de vitrines van zijn museum liggen tot leven wekt. Lenssen kan met recht een uitzonderlijk fanatieke verzamelaar genoemd worden. Vooral wat hem drijft maakt zijn collectie en de mens achter de collectioneur speciaal.
Tekst: Wim Raaijmakers | Foto’s: René Manders/DCI Media
Het is 2 april 2019. We staan in het HUP-hotel in Mierlo dat het nieuwe onderdak voor de verzameling is geworden. Truus van Gaal spreekt Jos Lenssen toe tijdens de opening van zijn Voetbalmuseum en zegt: „Jos is een begrip in ons gezin. Als Louis iets krijgt op het gebied van souvenirs dan zeggen we: dat is voor Jos zijn museum.”
En Hans van Breukelen voegt daar even later aan toe: „Jos heeft dit zelf verdiend. Door zijn inzet, doorzettingsvermogen, altijd zijn plaats wetend en nooit opdringerig,” Hoewel hij het liefste met beide voeten op de voetbalgrond blijft staan, voelt Lenssen dat hij opgetild wordt door deze lieve woorden. Het is een van de beste momenten van zijn leven.
Verzamelkunde
Het begon 55 jaar geleden met de tickets en programmaboekjes van een paar betaald-voetbalwedstrijden van PSV, die hij met zijn vader bezocht. De tienjarige Jos legde ze in een dressoirlade om tot herinnering te worden.
Hij voelde echter dat een aandenken ook een verhaal bij zich draagt. En dat er mensen zijn die aan zijn lippen hangen als hij dat traktaat gaat vertellen. Die eerste livewedstrijd van PSV was het zaadje dat, na een halve eeuw aandacht, uitgroeide tot wat Voetbalmuseum Fanatic vandaag geworden is.
Voor mij zit de waarde in het verhaal achter dat vaantje, het voetbalshirt of de accreditatiepas.
Gunnen
Er cirkelt een zwaartekrachtveld rond Lenssen waardoor veel materiaal, bestemd voor het museum, hem haast als vanzelf toe lijkt te vallen. Hij zegt hierover: „Veel verzamelaars struinen internet en markten af om de door hun begeerde spullen voor veel geld te verwerven. Ik doe dat dus niet. Voor mij zit de waarde in het verhaal achter dat vaantje, het voetbalshirt of de accreditatiepas. De materiaalmannen, coaches of de spelers zelf, vertrouwen die aan mij toe en gunnen mij het vertellen van een verhaal. En hoe meer ik cadeau krijg, des te rijker mijn verhalen en hoe gelukkiger ik mezelf en anderen hier mee maak. Dat is de aantrekkingskracht waar het voor mij in de kern om draait. Oprechtheid, niet op jacht naar geld maar andere mensen laten meegenieten. Je wil niet weten hoeveel mensen lopen te zeuren om een voetbalshirt na een wedstrijd, en het een paar uur later op Marktplaats zetten. Daarom koop ik dus nooit iets voor het museum. En aan verkopen denk ik sowieso niet.”
Een anekdote
De wondersloffen waarmee Marco van Basten tijdens de gewonnen EK finale in 1988 scoorde, figureerden ooit in een tv-uitzending van Holland Sport.
Lenssen: „Wilfried de Jong wist dat ik deze voetbalschoenen van Marco’s vader gekregen had. Hij belde me op met de vraag of ze in de spotlights van Holland Sport mochten staan. De Jong is een groot sportfan en een geweldige verteller. Hij wilde van Basten’s epische goalmoment nog eens bewieroken. Ja, daar krijg ik natuurlijk ballen van in mijn buik, haha. Een koerier bracht ze naar Hilversum en weer terug. Een week later werd ik opnieuw gebeld. Of ze het Ajax-kostuum van Louis van Gaal mochten lenen. Het maatpak waarmee hij die epische karatetrap maakte tijdens de Champions League-finale in 1995.”
Veel verzamelaars zijn op zoek naar die ene handtekening, dat shirtje van Cruijff of de wondersloffen van Marco van Basten uit de EK finale van 1988. Hoe weten die spullen jou te vinden?
Het klinkt een beetje raar om dat over mezelf te zeggen, maar ik zit inmiddels in de gedachten van voetbaliconen zoals Guus Hiddink
„Het klinkt een beetje raar om dat over mezelf te zeggen, maar ik zit inmiddels in de gedachten van voetbaliconen zoals Guus Hiddink, Louis van Gaal, Hans van Breukelen, Jean-Marie Pfaff en Jordi Cruijff. Hiddink bijvoorbeeld, hij was amper drie weken coach van Chelsea toen de post een envelop bezorgde met zijn persoonlijke accreditatiepas. In alle bescheidenheid liet ik hem via de mail weten dat ik daar supergelukkig mee was. Guus is een hele aardige man die in 1996 als bondscoach van Nederland in mijn woonplaats op trainingskamp was. Met het Australisch elftal was hij drie keer in Mierlo en werd er regelmatig een beroep op mij gedaan als klusjesman. Vervolgens bleven de passen vanuit Chelsea, Korea, China en Rusland komen. Guus weet dat dit museum mensen wil laten genieten en hij werkt hier dus met alle liefde aan mee. In zijn netwerk vertelt hij dat dit mijn levenswerk is en dat ik respectvol omga met donaties. De meeste voetballers vinden dat gaaf en gaan zelf ook meedoen met het opsturen van shirts, schoenen, medailles en trofeeën. Het gaat dus eigenlijk vanzelf.”
‘Hey Jos, dat is de ‘The Law of Attraction’! Van The Secret!’, probeer ik, als verklaring. Maar Jos trekt zijn wenkbrauwen op en zegt op z’n Mierles: „Ik ben gek op voetbal, iedereen is gelijk en ik ben dankbaar voor alles dat de mensen mij gunnen. Da bedoelde gij, denk ik…” Ja, precies. Dat bedoel ik.
Voetbalpakhuis
Lenssen heeft slechts dertig procent van alle spullen uitgestald in de vitrines van Fanatic en is content met de opslagruimte die het HUP-hotel beschikbaar stelt voor de overige zeventig. Hij zegt hierover: „Harry Vermeegen maakte in 1982 een reportage en zei in het kleinste museum te staan. Toen ging er bij mij een lampje aan.”
Lenssen bedacht een logo, ontwierp briefpapier en stuurde vanuit Mierlo enveloppen de wereld rond. Steevast met de vraag of men wilde helpen om zijn verzameling uit te breiden. Een fontein aan reacties, souvenirs en shirts uit alle werelddelen werden door PTT-Post geleverd. Maison Lenssen werd een voetbalpakhuis.
Het duurde echter nog lange tijd voordat de imposante collectie een plek vond in het HUP hotel. Hier was Lenssen kind aan huis vanwege zijn hand- en spandiensten wanneer profclubs er de voetbalaccu kwamen opladen. Toen ongeveer acht jaar geleden besloten was om het hotel een facelift te geven, kwamen ook de plannen voor een voetbalmuseum plannen weer tevoorschijn, waar de hoteldirectie en Lenssen al vaker over hadden gesproken.
Een deal voor de opzet van het voetbalmuseum was snel beklonken: het hotel zorgt voor de ruimte, Lenssen voor de inhoud. En die had hij ruim voldoende om het museum rijkelijk te vullen. Een voetbalmuseum waarin de verzamelgek ooit nog eens een shirt van Johan Cruijff, een paar voetbalkicksen van Xavi Simons of iets van Messi of Ronaldo hoopt te mogen verwelkomen.
Betrokken burger
Naast het voetbalmuseum werkt Lenssen als communicatiemedewerker en fotograaf bij Lavans in Helmond. Het bedrijf is bekend van bedrijfskleding en sanitairproducten en inmiddels ook befaamd als de ‘beste wasserij ter wereld’. In Mierlo verzorgt hij als trouwe vrijwilliger de public relations van onder andere de voetbal-, wieler- en carnavalsvereniging.
Pas als de anderen genieten, dan is het voor mij ook goed.
Lenssen: „Ik weet hoe belangrijk het is als je voor anderen klaar staat. Je wil wat betekenen voor de gemeenschap. Pas als de anderen genieten, dan is het voor mij ook goed. Daar doe ik het voor. En een vrijwilligersvergoeding hoef ik niet, want ik krijg alles al van anderen. Die euro’s zeggen mij niet zo veel.”
Jos Lenssen vindt het makkelijk om bescheiden te blijven. De fanatieke Mierlonaar die op de koffie ging bij Johan Cruijff en Louis van Gaal, en klasbakken als Zlatan Ibrahimovic, Eusebio en Romario ooit de hand schudde… Ik bedankte hem voor het gesprek, gaf hem een hand en reed terug naar Eindhoven. Onderweg keek en glimlachte ik naar de rechterhand die dit schrijft. Bijna wilde ik ‘m aflikken maar hield me in.
Voetbalmuseum Fanatic
Arkweg 3-17, 5731 PD Mierlo
365 dagen per jaar vrij toegankelijk
Van 7.00 -23.00 uur
In het HUP-hotel
www.hup.eu/sport/voetbalmuseum
Voor rondleidingen met een groep(je) of uitbreiding van de collectie: mail jos.lenssen@upcmail.nl
