‘Spiritualiteit, bewustwording in ontmoeten’
Waar kerken gesloten worden, waar de zondag niet meer als zondag wordt gezien maar als een doorsnee weekdag, kan het niet anders dan dat de mens zich enigszins losgeslagen voelt en ontdaan van alle zekerheden. Zich in het luchtledige voelt zweven en op zoek gaat naar de nodige houvast. In een wereld vol gevaren zoekt men naar bescherming en vindt men soms, per toeval, de weg naar spiritualiteit.
Is spiritualiteit een manier of betekenisvolle methode bij het op zoek gaan naar een persoonlijke interpretatie van bijzondere gebeurtenissen? Ik denk zelf dat door de manier waarop men in de wereld staat en de filosofische visie die men volgt er diverse manieren van spiritualiteit onderscheiden kunnen worden. Zoals humanistische, kosmische en religieuze vormen van spiritualiteit, maar dan wel zonder dogma’s.
Men kan spiritualiteit alléén beleven, maar natuurlijk ook in groepsverband, met de meerwaarde, dat in een groep men elkaar ook echt ontmoet en er verbinding ontstaat.
Die ontmoeting met de ander doet me denken aan de filosoof Levinas. Als geen ander heeft hij hierover een meest heldere beschrijving gegeven. Hij noemt de ontmoeting met de ander een basis voor verbondenheid.
De filosofie van Levinas is tijdloos en kan in deze tijden van oplopende spanningen, intolerantie en maatschappelijke polarisatie voor iedereen een handvat zijn, om te blijven kijken naar ‘wat is broederlijkheid, hoe zie ik de ander in de vreemde’. Alleen door een ethische, namelijk ‘erkentelijke’ verhouding tot de ander in te stellen, ontstaat er menselijke beschaving, aldus Levinas.
Ik mag wel stellen, dat de ontmoeting met de ander in diversiteit, gelijkheid en verbinding, een vorm van stabiliteit kan creëren en hierdoor een stevige fundering kan zijn onder een ontvankelijke en vooruitstrevende universele wereld. Om onze kennis hierover te verbeteren, is er nauwelijks iets dat meer bijdraagt dan wanneer de mens zelf in staat is over zijn eigen gedachten te beschikken. En dat is beslist geen sinecure. In veel gevallen blijkt dat niets koppiger en tomelozer is dan onze gedachten. Deze laten zich niet voorschrijven welke weg ze moeten volgen. Wie heeft nooit meegemaakt dat de gedachte zich keer op keer door haat, liefde, angst of verdriet, op slechts een ding concentreert en men zich niet meer op iets anders kan richten. Men afdwaalt van de gesprekken van het gezelschap waarin men zich bevindt, zodat het verstand helaas de leiding van ons denken verliest, zoals ik zelf nu afdwaal van mijn onderwerp spiritualiteit. Laten we spiritualiteit omarmen en proberen er een beter mens door te worden, zodat de wereld er een beetje beter uit gaat zien
