Public hanging
In de arbeidsrechtpraktijk behandel ik tegenwoordig veelvuldig dossiers, waarin op de werkvloer sprake zou zijn van een onveilige werkomgeving of van (seksueel) grensoverschrijdend gedrag.
Er is een duidelijke kentering te zien ten opzichte van een aantal jaren geleden bij conflicten in de arbeidsverhouding tussen werkgever en werknemer of tussen collega’s. Natuurlijk kwamen voorheen ook conflicten voor, maar deze stonden niet of in veel mindere mate in het teken van beweerde onveiligheid of overschrijding van grenzen.
De MeToo-beweging en de publiciteit rondom televisieprogramma’s als The Voice en De wereld draait door zullen mede voor de toegenomen aandacht voor openheid over grensoverschrijdend gedrag hebben gezorgd. Normen zijn aan het verschuiven en worden in ferme termen in stelling gebracht ten behoeve van een zaak.
Ik kan mij daarbij niet aan de indruk onttrekken, dat sprake is van woord-inflatie. Iets dat vroeger niet met een term als ‘onveilig’ werd aangeduid, is nu heel snel (en misschien ook wel te snel) van dat stempel voorzien. Het effect van deze woord-inflatie wordt versterkt door alle social media, waarop heel of mogelijk te snel wordt geoordeeld én veroordeeld. Public hanging is inmiddels een veel voorkomend fenomeen.
Het is goed dat in dit geweld door regeringscommissaris Mariette Hamer een Handreiking is opgesteld ‘hoe om te gaan met meldingen van seksueel overschrijdend gedrag’. Een Handreiking die ook behulpzaam kan zijn bij het reageren op ander ongewenst gedrag.
Wat in deze nog verder uit te werken Handreiking opvalt, en ook zorgt voor belangrijk evenwicht, is dat er aandacht uitgaat naar alle betrokkenen: ‘Wees zorgvuldig naar alle partijen, met oog voor ieders belangen’, zo luidt één van de tips in de Handreiking.
De Handreiking is een hulpmiddel. Werkgevers zullen actief beleid moeten voeren om grensoverschrijdend gedrag binnen de organisatie zoveel mogelijk te voorkomen en bij klachten adequaat en zorgvuldig te handelen naar alle partijen toe. Niets doen is geen optie. Dat besef is de winst van de afgelopen turbulente paar jaar. Wat volgt is hopelijk de nuance in aanpak en zorgvuldige beoordeling van gevallen van grensoverschrijdend gedrag. Dat is niet te verwarren met een softe aanpak. Is op de juiste manier vastgesteld dat sprake is van grensoverschrijdend gedrag, dan kunnen de consequenties hard zijn. Maar wel passend binnen ons rechtssysteem anno nu. Geen public hanging dus.
