Heel Nederland stond afgelopen week terecht stil bij de herdenking van de vliegramp ‘MH17’. Het was woensdag 17 juli alweer vijf jaar geleden dat vlucht 17 van Malaysia Airlines boven Oekraïne uit de lucht werd geschoten. Hierbij kwamen alle inzittenden, 298 mensen, om. Tweederde had de Nederlandse nationaliteit. Een ramp van ongekende omvang en van internationale proporties in een gebied dat ook nog eens door een burgeroorlog wordt verscheurd.
Begrijpelijk dat hier volop aandacht voor is. Merkwaardig is echter dat voor een vliegramp veel dichter bij huis, maar veel langer geleden, geen enkele belangstelling bestond. Op 15 juli 1996 stortte een Belgisch militair transportvliegtuig neer op de vliegbasis Eindhoven, waarbij 34 van 41 inzittenden omkwamen, waaronder de vierkoppige bemanning. De passagiers waren lid van het Fanfarekorps Koninklijke Landmacht. Zij kwamen terug van een muzikale reis naar Italië.
Uitgever David van Iersel van mijn boek over de ‘Herculesramp’ stelde in de zomer van 2009 voor de titel te wijzigen in ‘Vergeten ramp’. Ik ging daar schoorvoetend mee akkoord. Achteraf moet hij een vooruitziende blik hebben gehad. Tien jaar later lijkt men de grootste naoorlogse ramp in Eindhoven inderdaad te zijn vergeten. Geen snipper over de slachtoffers van dit vliegongeval dat in de regio maatschappelijk een grote impact had. Vooral bij de hulpverleners. Tot op de dag van vandaag.
Eindhoven telt twee monumenten ter herinnering. Op 15 juli 2016 onthulde de gemeente een sculptuur achter het stadhuis. Het was een initiatief van raadslid Tjerk Langman. Het is er speciaal ook gekomen voor de hulpverleners die geen mogelijkheid hebben om jaarlijks de herdenking op de vliegbasis bij te wonen. Dáár is overigens een herdenkingswand aan het bestaande monument toegevoegd. Dat zou ook nog eens gewoon nieuws zijn geweest voor de collega’s.
Elk jaar krijg ik trouw een uitnodiging van de Stichting Herculesramp 1996 – waarin de nabestaanden en familieleden van de slachtoffers zich hebben verenigd – voor de plechtigheid op het vliegveld. Die is elk jaar opnieuw indrukwekkend. Het verdriet om de omgekomen vaders, zonen en dochters slijt niet. Dit jaar speelde overlevende Nicole Adams een paar nummers. Gedichten werden voorgelezen, 34 fakkels en kaarsen aangestoken, bloemen gelegd. Op 15 juli jongstleden was ik vanwege werk helaas verhinderd. Maar vergeten? Nooit.
Hans Matheeuwsen
Hoofdredacteur FRITS Magazine
