Rotterdam en Eindoven. Zó verschillend en toch ook weer niet. Allebei aan het water: zij de Nieuwe Waterweg en wij de Dommel c.a. De Hollanders op veen en klei, in Brabant is het zand. En de boerenwijsheid: ’…Niet kletsen, maar vegen…’ , het zou een variant op een fraai Rotterdams gezegde kunnen zijn. Natuurlijk: wij hebben geen Noordzee om de hoek. Ahoy kan 30.000 man per dag aan, en een metro naar ‘zuid’ is ook nog niet voorhanden. Het zijn déze facilitaire ingrediënten die naam en faam geven aan een wereldberoemd jazzfestival in de Maasstad en het tot een onvergetelijke beleving maken.
Grootstedelijke infrastructurele smaakmakers hebben ‘we’ niet, maar voor het overige kan het in oktober in Muziekgebouw Eindhoven net zo sfeervol en kwaliteitsrijk worden. Hans Dulfer komt en ook Lady Blackbird zal de sterren van de Grote zaal naar beneden zingen.
Het podium in de Heuvel behoort akoestisch tot de vijf beste ter wereld. De voorzieningen in het Muziekgebouw bieden op kleinere schaal bijna dezelfde mogelijkheden als in Ahoy.
Onlangs was ik er weer bij. NorthSeaJazz in Rotjeknor. Voor de 45e keer een festival vol met blues en soul, jazz, rock en gospel. Topkwaliteit. Verrassend en vernieuwend, maar vooral ook sfeervol en genoeglijk.
Je zou bijna vergeten dat er elders in Europa een hevige, alles vernietigende oorlog woedt. Gelukkig waren er vele artiesten die daar wél aan refereerden. Opnieuw bewust gemaakt hoe dankbaar je moet zijn om gelukkig te kunnen leven en genieten van deze schitterende muziek. En dat in álle vrijheid. Hoezeer de Rus het genot als méér dan decadent zal kwalificeren.
Het festival voelt als een muzikaal bad. Zeker na de COVID-jaren zónder. Het leven wordt er gevierd en zorgen blijven aan de kant.
We gaan een ingewikkeld najaar tegemoet. Sombere sociaal-economische vooruitzichten vullen nieuwspagina’s. Des te fijner het vooruitzicht dat het Rotterdamse festival met een deel van het rijke programma ook richting Dommel komt. Drie dagen lang zal er ‘NorthSeaJazz’ klinken in ons Brabantse muziekpaleis. ‘So what’s next’ staat er op het visitekaartje.
En wie dat nog niet vermoedde: van harte aanbevolen dus. Voor wie de beleving van livemuziek dierbaar is en koestert. Muziekfestivals in de Lichtstad én voor een breed publiek, zijn op één hand te tellen. So what’s next : doorvertellen dus. Met het oog op behoud, onstuimige groei én bloei van nauwelijks te evenaren DommelJazz.
