Mijn allereerste kennismaking met het Eindhovense onderwijsleven vond plaats op Eikenburg. Doceren aan leerlingen van de Broeders van Liefde, die er hun overigens zeer succesvolle jarenlange onderwijstaak ‘op’ de MULO, hadden overgedragen aan ons. Wij, van het Joris, verzorgden er voortaan mavo-onderwijs.
De fraters hadden verstand van ‘school doen’. De enige didactische instructie die ik van de dienstdoende broeder Theo meekreeg luidde: ‘…. Agge ze maor binnen houdt…’. En dat heb ik gedaan. Geen leerling verwijderd. Achteraf bezien: monumentale praat van de broeder, het heeft me als docent gevormd. De pubers bleven bij voorkeur uit de buurt van het klooster. Omdat er daar binnen orde heerste? Misschien werden er hoge(re) straffen uitgereikt. Of een dwingende corvee in de gangen en kapel?
Van het leven op de prestigieuze kostschool is er op het prachtige Eikenburg weinig meer terug te vinden. Het voormalige klooster is magnifiek verbouwd tot een serie woonruimtes; op het lommerrijke landgoed is er inmiddels zelfs een voedselbos te vinden.
Van het voormalige Augustijnenklooster aan de Kanaalstraat mag je ook wel zeggen dat de transformatie van spiritueel leven naar een passende 21e-eeuwse bestemming goed gelukt is. Onlangs was ik er te gast tijdens een uitverkocht concert dat Muziekgebouw Eindhoven organiseerde in de binnentuin. Het weer zat mee en we waanden ons in een intieme en vooral relaxte middeleeuwse entourage van een kloostertuin. En dat midden in de stad. Het DOMUSDELA ontwikkelt zich momenteel tot een heuse hartje-stad-place-to-go.
En dan nog het Clarissenklooster. Het wist zich van de drie jarenlang het best verborgen te houden. De nonnen leefden er naar binnen gekeerd. Zelfs kerstpakketten die ik er aan de deur van het inmiddels rijksmonument bezorgde, werden in stilte en met slechts een vriendelijk knikje in dank aanvaard.
Aanstaande zondag worden de deuren van de voormalige conventen geopend voor het publiek. Herinneringen komen even tot een beetje leven, ook bij mij. De gebouwen gunnen ons een kijkje in onszelf en bieden zicht op voormalig stedelijk leven.
Broeders van Liefde, paters Augustijnen (OSA) en zusters Clarissen zijn er niet meer te vinden. Transformatie naar nieuwe functies des te meer. En die zou de goedkeuring van de voormalige bewoners meer dan kunnen wegdragen.
Bidden kan nog altijd in de godshuizen van weleer, studeren iets minder. Genieten van schoonheid, rust, architectuur en ontmoeting dag en nacht. Open Monumentendag: van harte aanbevolen.
