Twee verhalen in het ED deze week. In het ene wordt alarm geslagen over het welig tierende onkruid in Eindhoven. Het andere gaat over ‘de stille revolutie’ van bloeiende bloemen die in perken en plantsoenen worden geplant. Het is een beetje een komkommer-onderwerp dat elk jaar verschijnt in de kolommen van de krant. Het onkruid in elk geval. Wie in de zomervakantie terugkeert van de strak gemaaide en aangeharkte dorpen en steden in het buitenland valt het meteen op wat voor een verdord ‘zootje’ het in een groot deel van Eindhoven is.
Eindhoven vernatuurt in een hoog tempo. Dat is gemeentelijk beleid. Een jaar of dertig geleden schafte het gemeentebestuur de effectieve onkruidbestrijding af. Althans het spuiten met gif. Dat was milieu-onvriendelijk. In plaats daarvan werd er gemaaid, gebrand, geschoffeld en geborsteld. Dat is een stuk arbeids-intensiever en dus duurder. Naarmate het bestuur het geld anders wilde uitgeven, of minder geld wilde uitgeven, werd er bezuinigd op het groen-onderhoud. Het resultaat is elk jaar weer menig fatsoenlijke Eindhovenaar een doorn in het oog.
In het stadscentrum zijn ondertussen perken aangelegd. Dat komt de leefbaarheid niet alleen ten goede en staat gezellig maar verkoelt ook naarmate zomers heter worden. De vernaturing van de stad levert echter ook de toename van dierlijk leven op. Zo is de zwarte rat inmiddels een vertrouwde verschijning geworden in de binnenstad maar ook elders in Eindhoven. In mijn eigen woonomgeving zijn ratten – of beter: de overlast ervan – het gesprek van de dag. Buurtbewoners gruwelen van hun aanwezigheid. Het imago is niet best: vieze beesten die ziektes verspreiden.
Afmaken dus! Maar hier geeft de gemeente niet thuis. En dat leidt tot frustratie. Want enerzijds kiest het gemeentebestuur bewust voor vernaturing van de stad, anderzijds wordt niets gedaan om de natuur een beetje in toom te houden. Zolang bijen een handje worden geholpen om ook in de stad weer een plekje te vinden, geen probleem. Maar zodra ratten over de terrassen lopen en het aangenaam verpozen onderbreken, krijgt Eindhoven langzaam maar zeker een probleem. Het paradijs dreigt een jungle te worden die de stad overwoekert en het leven verdort. Maai, brandt, schoffel en borstel voor het te laat is! En aan de ratten mag ook best wat worden gedaan voordat ze het inwonertal overschrijden.