Wie geschoren wordt, moet stilzitten. PSV wordt geschoren. Niet zozeer op veld, maar publicitair. Terwijl de loftuitingen aan het adres van de Godenzonen hemelse hoogten bereiken, neemt de journalistieke kritiek op ‘Philips’ toe. Men is aan het twijfelen geslagen op de Herdgang. Zo onverstoorbaar en stabiel als PSV voor de winterstop was, is Ajax dat nu. En omgekeerd.
Het is niet zozeer dat PSV actief geschoren wordt, maar alle lof voor Ajax doet pijn in Eindhoven. Er is respect voor het internationale succes van Ajax, en stille bewondering voor het dwingende en overtuigende spel. Het is veeleer de neerwaartse spiraal waarin de ploeg van Van Bommel terecht lijkt gekomen sinds de winterstop die teleurstelt.
Natuurlijk waren de verwachtingen danig opgeschroefd. Er stond ook een zelfverzekerde jonge coach aan het roer die vertrouwen gaf. De elf op het veld lieten zich geen moment gek maken. Het schrijvende en pratende voetbaljournaille dat Ajax nog tot favoriet voor de titel had gebombardeerd, wijzigde na onze overtuigende winst op de Godenzonen het perspectief.
PSV had weliswaar een mindere selectie maar een beter team. Ook dat beeld is in Hilversum (lees: Amsterdam) radicaal omgegooid. PSV heeft nu nog slechts momentenvoetballers. En die geven even niet thuis. Voor het overige is het Ajax dat de klok slaat. En alle aandacht wordt gerechtvaardigd met het argument dat het succes goed is voor het Nederlandse voetbal. Dat klopt.
Zoals PSV tien jaar geleden de Europese eer hoog hield. Maar een nuchtere beschouwer ziet toch weldegelijk verschil in Randstad-beleving tussen toen en nu. Niet gehinderd door enig opportunisme loopt Hilversum in polonaise achter Marc Overmars en Edwin van de Sar aan. Jarenlang verguisd, eindelijk het licht gezien. Zie: als je de miljoenen spendeert, dan komt alles goed.
In 2005 was het bereiken van de halve finale door PSV een driekolommetje op de voorpagina van een landelijke krant. Dat wel. Zonder foto. Ik gun iedereen zijn succes, maar het beeld is toch wel schrijnend. Ik heb ook geen last van welk Calimero-gevoel dan ook, integendeel, maar het is evident: PSV wordt duidelijk anders gewaardeerd. Ajax is veel groter, luidt steevast de reactie.
Er is maar één antwoord mogelijk. Het moet toch op het veld gebeuren. Dus: kampioen worden! Er is geen andere optie. We moeten er niet aan denken dat Ajax ook nog kampioen wordt. En de beker wint! Dan lopen we in Eindhoven in een paar weken tijd een brand-achterstand op die we de komende tien jaar niet meer inhalen.
Vooruit: Ajax wint de Champions League; PSV wordt kampioen. Dat lijkt mij verreweg het beste voor het Nederlands voetbal. In meerdere opzichten. Godenzonen: doe uw plicht! Te beginnen dit weekend.
Hans Matheeuwsen
Uitgever/hoofdredacteur FRITS Magazine
