Onlangs raakte ik verzeild in een Eindhovense, politiek gekleurde WhatsApp Chat. Het ging er nogal stevig aan toe. Opvattingen en verwijten vlogen uiteindelijk over en weer. Totdat de moderator ingreep en het digitale gekijf werd onderbroken.
Aan mij werd na afloop gevraagd wat ik daar van vond. Hartelijke steun mijnerzijds. Prima, streep er onder. Sommige thema’s lenen zich immers niet voor een digitaal dispuut. Te ingewikkeld, te emotionerend of te draadloos voor de smartphone. Moeilijke gesprekken kun je beter aan de keukentafel voeren, zo luidde mijn stelling. De nuance kun je er scherper over het voetlicht brengen.
Die keukentafel als beeld werd me niet overal in dank afgenomen. Integendeel. Het verwijt van grove vrouwonvriendelijkheid viel me ten deel. De toelichting dat het geenszins mijn bedoeling was om te schofferen en de context misschien verkeerd was begrepen, het was niet toereikend. Ik kwam er niet mee weg. Mijn taal en impliciete associaties: schande was het. Achter het fornuis en bij het aanrecht kunnen dan natuurlijk al helemaal niet: discriminerend als deze uitlatingen ervaren kúnnen worden.
Stil en ontdaan werd ik er van. Het is me onduidelijk waar ik de fout in ging. En Woke is aan mij niet besteed.
Maar toch. Inmiddels kennen we meer dan 100 jaar algemeen kiesrecht. Het werd uitbundig gevierd in 2019. Al in 2006 haalden in het hoger onderwijs de vrouwen qua aantal hun mannelijke collega-studenten in. Vandaag de dag wordt 31% van de senior-managementfuncties wereldwijd bekleed door vrouwen. Het percentage dat beschouwd wordt als het omslagpunt om ideeën, waarden en gedragingen van vrouwen impact te laten hebben. Vrouwelijke rechters vandaag de dag: ruim 60% van het totaal. En, in elk familiebedrijf worden de zaken aan de keukentafel doorgenomen. De mater familias heeft een allesbepalende inbreng.
In ons land verdienen vrouwen nog altijd 14% minder dan hun mannelijke collega’s. Stevig onderbetaald dus. Laat critici vooral pijlen richten op dát schrijnende onrecht, in plaats van mijn keukentafel af te serveren.
Keukentafel als beeld waar gesprekken gevoerd dienen te worden op een plek waar dat veilig, comfortabel en privé is: sub rosa. Een mooie uitdrukking waaruit blijkt dat er thema’s zijn die binnenboord blijven, waar de buitenwereld geen weet van heeft.
De keukentafel is er voor íedereen, inclusiever kan nauwelijks. Niemand hoeft zich er van buitengesloten te voelen. Laten we dat koesteren. Ik vermoed dat we het nog hard nodig zullen hebben.
